بازگشت
مرا و ترا
فروغ از لندن فروغ از لندن


                 

مرا چون بلبل شوریده درگلزار می بایـد

بیادِ گُلشن و گُل،ناله و گفتار می باید

ترا با این همه نازو اداو دلبری هایت

رفاقت چون گلی درهرکجا با خار می باید

مرا چون باغبانِ حُسن،در گلزارِ زیبایی

جداکردن گلی را ازخس و هرخار می باید

ترا چون سروِ تناز، هرکُجا باید خِرا میدن

بَسانِ کبک درصحنِ،چمن رَفتار می باید

مَرا دَرد و غم و رَنجِ فِراقت دَرفَغان آورد

درین غُربت سرا نالیدنِ بسیار می باید

ترا صیادِ جانِ عاشِقان،از زُلفِ مُشکینت

تنیدن دامِ خود را درسرِ بازار می باید

مرا در غُربت و آوارَه گی دردِ وطن باشد

پَرستاری برای این دلِ بیمار می باید

تراصیادِ ظالم بسملِ بیچاره ای خودرا

بُریدن سَر به تیغ تیزِجوهر دار می باید

مرا با آتشِ پِنهانیَم،باشد سَرو کاری

«فروغِ»مَجمرِ دِل را،پُر از انوار می باید

         4/11/2012

  با تقدیم احترام  

 


November 5th, 2012


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
شعر،ادب و عرفان